امریکاییها حرف اول را آخر زدند

جوبایدن معاون ریئس جمهور امریکا در مصاحبه با تلویزیون سی ان ان گفت که خروج امریکایی ها در تابستان سال جاری نمادین نخواهد بود و ما تحت هرشرایطی افغانستان را در سال 2014 ترک خواهیم کرد . پیش از آن باراک اوباما در سخنانی حین توضیح استراتژی جدید اش گفت که هدف امریکا از بین بردن تمامی تهدیدات امنیتی  و بوجود آوردن یک افغانستان امن نیست، زیرا درنهایت افغانها خودشان باید اینکار را بکنند و هدف ما دولت سازی هم نیست، زیرا افغانها خود مسئولیت ساختن دولت شانرا دارند. ما آمده بودیم تا القاعده را شکست بدهیم و جلوی تهدیدات آنانرا به امریکا و متحدان شان بگیریم.

جرج واکربوش ریئس جمهور پیشین امریکا دستور حمله به افغانستان را صادر کرد و در سفرهای متعدد اش به افغانستان بارها تاکید کرد که افغانها را تحت هیچ شرایطی تنها نمیگذارد و به افغانستان کمک میکند تا روی پا خودش بایستد و دموکراسی و حقوق بشر را در افغانستان نهادینه کند ولی ظاهراٌ اوباما این قصد را ندارد. در استراتژی جدید امریکایی ها نامی از دولت افغانستان برده نشده و پله ترازو بازهم طبق معمول طرف پاکستانیها سنگینی میکند. در استراتژی جدید از کمک به دولت پاکستان و رایزنی و همکاری با ریئس جمهور پاکستان در جهت از بین بردن تهدیدات علیه پاکستان یادآوری گردیده است. این اظهارات نشان میدهد که دیپلماسی افغانستان در مقابل لابیهای قوی پاکستانیها در کاخ سفید شکست خورده و جایگاه  و نقش دولت افغانستان در واشنگتن به شدت ضعیف شده است.

این اظهارات در حالی مطرح میشود که افغانستان هنوز با چریکهای طالبان در حال نبرد است و اردو و پولیس افغانستان توانایی های لازم برای دفاع در مقابل تهدیدات نظام را بدست نیاورده است و گمان این میرود که با خروج پیش از وقت نیروهای خارجی دولت افغانستان دچار مشکلات جدی شود. نه سال پس ازسقوط دولت طالبان، افغانستان امروز هنوز با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم میکند، از مهاجرت ها گرفته تا بیکاری ، ناامنی، فقر شدید، فساد اداری و انبوه از مشکلات دگر همه و همه چالش های اند که دولت باید با آن مقابله کند.

موضع گیریهای جدید مقامات امریکایی و عدم ملاقات آقای اوباما با ریئس جمهوری در دیدار اخیرش از افغانستان  نشان میدهد که دولت افغانستان در مقایسه با پاکستان از تواناییهای لازم برای گفتگو با امریکایی ها در مورد استراتژی جدید ناتوان بوده و نتوانسته است نظر مساعد امریکایی ها را جلب کند. درعوض این پاکستان است که بهره ای حمایت از طالبان را بدست می آورد و فقط انتحار و انفجار و گشت و گذار تانکهای امریکایی در سرکهای افغانستان نصیب ما شده است.

حال بر دولتمردان افغانستان است تا از فانتزی  ابطال انتخابات و جنجالهای داخلی دگرفاصله بگیرد و برای افغانستان پس از خروج ناتو و امریکاییها برنامه ریزی کند. دوران ناز و نخره های کودکانه به سر آمده است و نشانه رفتن انگشت اتهام فساد به خارجیها دردی را دوا نخواهد کرد. چه اینکه پس از خروج آنها فسادی هم وجود نخواهد داشت زیرا آنها کمکهای خود را نیز محدود خواهد کرد. وقتی کمکهای خارجیها در میان نباشد چیزی دندان گیری وجود نخواهد داشت تا دکان فساد روی آن بنا گردد.