بازهم ترور و بازهم لُنگی

درست در آستانهی روز جهانی صلح، ریئس شورای عالی صلح قربانی شد. آنهم با استفاده از مواد منفجرهی که در لنگی طالب جاسازی شده بود. ظاهرا این طالب از دُبی هماهنگ شده بود تا آقای ربانی دیدار داشته باشد.

       این چندمین باریست که طالبان با استفاده از لنگی پشاوری شان به مقامات بلندپایه حمله میکنند ولی نمیدانم چرا نیروهای امنیتی آنها را تلاشی نمیکنند. حملهی چند روز گذشته درکابل با نظم و برنامه خاص در روزهای بعد از یازدهم سپتامبر اتفاق افتاد و حملهی امروز هم مقارن با روزجهانی صلح با زمانبدی دقیق و با هدف دقیق تر برنامه ریزی شده بود. روزیکه قرار بود کبوتر سپید صلح شاخهی زیتون را برای مردم افغانستان به ارمغان آورد ولی اینگار اینجا همه چیز وارونه است. وقتی بیرق سپید بلند میشود، اینجا نشان صلح نه بلکه نشانهی کشتارها و فصل خون و آتش است و در آستانهی روزجهانی صلح متولی صلح در کشور توسط طرف مذاکره کننده اش کشته میشود.

و جالبتر اینکه درست بعد از بازگشت آقای ربانی از اجلاس تهران صورت میگیرد، جایی که آقای ربانی بشکلی از امریکا هم انتقاد کرد تا این سوء ظن را بوجود آورد که امریکاییها در ترور آقای ربانی دخیلی بوده اند. با اینگونه ترورها آنها بدون شک تکنیک یک تیر و دو فاخته را دنبال میکنند.

       نمیدانم نفر بعدی کی خواهد بود؟ و این قتلهای زنجیره ای تاکی ادامه پیدا خواهد کرد و مهمتر از همه حکومت کی متوجه خواهد شد که صلحی در کار نیست و بیشتر از این نباید خود را فریب داد. تاکی به شعور مردم افغانستان بازی کرد و تا چه زمانی باید قربانی داد و آزموده را آزمود. بهتر است دولت افغانستان از تجارب  سریلانکا، فیلپین و دگر کشورهای جهان جهان برای ریشه کن ساختن این بحران  استفاده کند. تا بحال دولت هرچه زده به در بسته بوده است.

       بهتر است تا خیلی دیر نشده بساط این شورای بی سرپرست را برچید و استراتژی جدیدی را در قبال طالبان و القاعده اتخاذکرد. هر چه از عمر شورای صلح میگذرد، طالبان جسورتر، خونریزتر و بیباک تر میشوند. صلح درحال حاضر فقط راهیست که انتهایش به ترکستان خواهد بود.