شاید زین العابدین بن علی رییس جمهور برکنار شده ی تونس فکر هم نمیکرد، روزی اینگونه کشورش را ترک کند. خودسوزی یک سبزی فروش کافی بود تا بغض مردم تونس بترکد، عقده های سی ساله خود را با حضور در سرکها بریزد و بن علی و همسر قدرتمندش لیلا طرابلسی رابه عربستان بفرستد.مردم تونس با سرنگونی یک دکتاتور جاده صاف کن قیام عمومی درکشورهای عربی گردید. تونس در شمال افریقا واقع است و حدود 10.5 میلیون نفوس دارد و با 14 درصد نرخ بیکاری از جمله ممالک فقیر عربی محسوب میشود.
درست چند روز بعد از فرار بن علی نا آرامیها در مصر هم شدت گرفت و تظاهرات در شهرهای مختلف مصر تا اکنون ادامه دارد. تظاهرات کنندگان مصری در مصاحبه با بی بی سی گفتند که تاسرنگونی کامل رژیم حسنی مبارک به تظاهرات ادامه خواهد داد. هرچند دولت مصر هرگونه تظاهرات را ممنوع اعلان نمود و بیشتر از هزار نفر را دستگیر کرد. به نظر میرسد سیاست مشت آهنین مبارک هم راه بجای نخواهد برد. این بار اخوان المسلمین هم سکوت کرده است تابهانه بدست رژیم ندهد. از سوی دگر محمد البرادعی برنده جایزه صلح نوبل و رییس سابق آژانس اتمی نیز همبستگی خود را با تظاهرکنندگان اعلان کرد و درضمن به مبارک رییس جمهوری مصر توصیه کرد که زور کارایی ندارد و باید از قدرت کنار رود. او به خبرنگاران درمیدان هوایی وین گفت که زمان تغییر فرا رسیده است و دولتمردان نباید در مقابل خواست مردم باایستند. او علاوه کرد که حاضر است درصورت کنار رفتن رییس جمهوری فعلی دولت انتقالی را شکل بدهد.
یمن هم امروز شاهد تظاهرات گسترده مردمی بود. صنعا پایتخت و شهرهای بزرگ یمن مملو از جمعیت بود. علی عبدالله الصالح نیز مانند بن علی سی سال بر یمن حکومت کرده است و درسایه همین حاکم 48 درصد مردم یمن زیر خط فقر زندگی میکند. از طرف دگر در جنوب القاعده قوت گرفته و درشمال هم شیعیان دست به شورش زده اند. باید دید آیا روزها آینده مبارک و الصالح هم متواری خواهد گردید یا بازهم مثل گذشته امریکا به کمک آنها خواهد آمد، هرچند باراک اوباما در نطق سالانه اش گفت که از دموکراسی و حاکمیت قانون در هرجا حمایت میکند. ببینیم قیام مردم مصر و یمن مظهر دموکراسی خواهد بود یانه؟
هرچه باشد خاورمیانه و شمال افریقا آبستن تحول بزرگ است. این کشورها بالاترین میزان نفوس جوانان را دارد و همین در شکل دهی شورش ها موثر است. هماهنگی ها و مدیریت تظاهرات ها اکثرا توسط "فیسبوک" و " تویتر" بین تظاهرکنندگان صورت میگیرد. سرخوردگی جهان عرب در رابطه با قضیه فلسطین و رسوایی رهبران حکومت خودگردان فلسطین نسل جوان عرب امروزی را به سرحد انفجار رسانده است. فقط جرقه یی نیاز بود تا این نسل را بیدار کند و به فوران بیاورد.
باید دید که سرنوشت مصر و یمن چه خواهد شد؟ و آیا این تظاهرات ها به اردن، سوریه، عربستان سعودی، لیبی،الجزایر و دگر کشورهای عرب هم سرایت خواهد کرد یانه؟ بدون تردید سرنوشت تمام این کشورها در قاهره تعیین خواهد شد. اگر دولت حسنی مبارک سقوط کند، بدون تردید ملک عبدالله پادشاه اردن، ملک عبدالله پادشاه عربستان، عبدالعزیز بوتفلیقه، معمر قذافی و دگر سران خودکامه کشورهای عربی جایگاه خود را تضعیف شده میبنند. شاید با سرنگونی مبارک سرنگونی دگر رژیمهای خاورمیانه و عربی نیز کم-کم نزدیک شود و آنوقت تحول عمیق و بنیادی در جهان عرب صورت خواهد گرفت. یاشاید هم امریکایی ها مثل همیشه مانع سقوط رژیمهای مبارک و عربستان سعودی شود، زیرا در آنصورت به منافع امریکا لطمه جدی وارد خواهد شد. بدون شک روزهای آینده برای عرب ها سرنوشت سازخواهدبود.
۱ نظر:
معلومات بین المللی شما هم بد نیست اقای پویش. خبرهای دنیا را هم دنبال میکنید ولی من که از افغانستان را هم نمیخوانم.
ارسال یک نظر