بن بست در مذاکرات افتتاح مجلس نمایندگان...

گویا سریال کشمکش ها برسر نتایج انتخابات مجلس نمایندگان تمامی ندارد.کابل این روزها التهابی ترین روزهایش را تجربه میکند. شهر از جریان زندگی عادی اش خارج شده است. به قول شاهدان عینی در گوشه- گوشه ی شهر پولیس و نیروهای ویژه دیده میشود.پس از کمسیون شکایات انتخاباتی و دادگاه ویژه این باراما، این ارگ ریاست جمهوری است که به درمورد انتخاب مردم تصمیم میگیرد. قرار بود مجلس نمایندگان افغانستان سوم دلو بصورت رسمی با حضور رییس جمهور افتتاح گردد ولی اینطور نشد. ظاهراً این مشکل حالا-حالاها زمان زیادی می طلبد

(بی بی سی). چند روز پیش اعلان شد که رییس جمهور افتتاح رسمی پارلمان را به یکماه بعد موکول کرده است ولی این خبر به مذاق نمایندگان مردم خوش نیامد و یونس قانونی اعلان کرد که آنان بدون رییس جمهور هم میتوانند مجلس را بازگشایی کنند. نمایندگان برنده در صحبت با رسانه ها افتتاح دور جدید مجلس را نه از صلاحیت ها بلکه از وظایف رییس جمهور خواندند. همزمان با آن داکتر عبدالله نیز تاخیر در بازگشایی مجلس غیر قانونی دانست.

نمایندگان جدید مجلس گره کور این مشکل را در ارگ ریاست جمهوری یافته و در دو روز گذشته عده ای از نمایندگان به ارگ رفته و با رییس جمهور دیدار کرده اند. موازی با آن با تعدادی از نمایندگان دیپلماتیک کشورهای خارجی ذیدخل در مسئله افغانستان و نماینده ی سازمان ملل متحد نیز دیدار کرده اند. در مذاکرات امروز و دیروز هنوز به راه حلی که همه طرف های ذیدخل در قضیه را راضی سازد، نرسیده اند. از یکطرف نمایندگان مشروعیت و قانونیت دادگاه ویژه را زیر سوال میبرند و از طرف دگر رییس جمهور هم به عدم حضور در بازگشایی خانه ملت اصرار دارد و آقای کرزی حضور خود را منوط به پذیرش تصمیم دادگاه ویژه از سوی نمایندگان نموده است، امری که پذیرش آن از سوی نمایندگا منتخب غیرقابل پذیرش است...

داستان انتخابات افغانستان و مشکلات ناشی از آن مرا به یاد داستان از اکرم عثمان" وقتی که نیها گل میکنند" می اندازد. در این داستان کاکه اکبر شخصیت داستان اکرم عثمان آهنگری جوانمرد کوچه ی دلاوران است. او در دلاوری و شهامت زبانزد خاص و عام محله است و در یک حادثه با پسر حاکم آشنا میشود و پسر حاکم میفهمد که کاکه سراش به تنش می ارزد و وقتی پسرحاکم جای پدرش حاکم دیار میشود، کاکه اکبر را برای کشتن دشمن اش میفرستد و کاکه بعد از سالها با سر دشمن حاکم بر میگردد. وقتی پسر حاکم مطمئن میشود که دگر به کاکه نیاز ندارد، کاکه توسط مردان حاکم در مسیر خانه اش کشته میشود. سرنوشت مردم افغانستان هم سرنوشت کاکه اکبر است. حاکمان در طول تاریخ افغانستان از مردم افغانستان مایه گذاشته اند و این مردم بوده اند که تاوان حاکمان را پرداخته اند وهم این مردم بوده اند که بیشترین ضربه را از حاکمان خود خورده اند. انتخابات اخیر یکی از نمونه های آن است.

الاغ ها هم برای بثمر رسیدن انتخابات همت به خرج دادند

مردم افغانستان بقول رسانه ها زیر باران گلوله و خون و آتش به استقبال انتخابات رفتند. این چیزی بود که حاکمان از مردم خواسته بود. به آنها گفته شده بود تا نمایندگان شانرا انتخاب کنند. سه تا انتخابات برگزار شده بود و هرسه خالی از نقص نبود. زمزمه های تقلب در همه ادوار شنیده میشد و حتی در دوره ای اخیر به ابطال انتخابات انجامید ولی انتخابات باطل نشد و باکنار رفتن داکتر عبدالله از نامزدی، آقای کرزی با 48 و چند صدم درصد رییس جمهور افغانستان گردید. مردم افغانستان در انتخابات دوم مجلس نمایندگان با علاقه یکبار دگر بمیدان آمدند و تهدیدها را بجان خریدند ولی نتیجه چیزی نبود که آنان انتظار داشتند. به نظر میرسد سرنوشت انتخابات این بار نیز در ارگ باید تعیین شود. نمایندگان منتخب چاره ای ندارند مگر اینکه از فلترهای بعضی مقامات عبور کنند. درواقع این انتخابات نیست که تعیین میکند کی باید نماینده ملت باشد، این تعاملات ارگ و مجالس خصوصی بزرگان است تا نماینده پارلمان را تعیین کند. بیخود نیست که میگویند اگر زیرساختهای یک ایده درجامعهی نهادینه نشده باشد هرروش جدید مردمداری ولو مدرن به آله فساد در آن جامعه تبدیل میشود. انتخابات ما هم پیش از اینکه وسیلهی برای تببین خواست مردم باشد، وسیله ایست برای جنجال و کشمکش در جامعه. در این فضا بهتر اینست که انتخابات برگزار نگردد و به سران قبیله اجازه داده شود تا درمورد انتخاب نمایندگان ملت فیصله کنند تا هم جان مردم و پولیس در خطر نیافتد و هم این همه بودجه و وقت مردم به هدر نرود.