یک قربانی دگر و این بار توسط کارمندان امنیتی یک ولسوالی. دختری در ولسوالی کشک هرات از خانه اش ربوده میشود و درطی هشت شبانه روز پنج- شش نفر به او تجاوز میکنند.حمیده برمکی حقوقدان و استاد دانشگاه بشکل فجیع یکجا با اعضای خانواده اش کشته میشوند. سه روز پیش هم رسانه ها خبری از سنگسار یک زن در افغانستان نشر کردند.
شنیدن این همه خبرهای ناگوار، واقعا دردناک است. بخصوص وقتی نهادهای مذهبی هیچ واکنشی نشان نمیدهد. انتظار میرفت در چنین مواقعی علمای مذهبی به تقبیح این اعمال بپردازند ولی آنان همیشه برعکس انتظار من و ما عمل میکنند. قتل یک خانواده بشکل جمعی مصداق چه میتواند باشد؟ یا تجاوز جمعی چه حکمی در اسلام میتواند داشته باشد؟ مانده ام این شورای علما که چنین نقش عمده ای را در مورد خبر قران سوزی در کالیفرنیا داشت، حال کجاست؟ چرا یک اعلامیه خشک و خالی هم صادر نمیکند؟ آیا سکوت آنها را به معنی همدستی با طالبان و همدستی با تجاوز گران تعبیر کرد ویا ترس از آنان. شاید دست آنان با طالبان یکی نباشد و اما چرا میترسد. از کی باید بترسد؟
کوچک تر که بودیم همین ها بما می آموختند درمقابل ظلم جهاد بر زن و مرد مسلمان فرض است و جان دادن در راه خدا شهادت است و بهشت برین نصیب آدم میکند. نمیدانم ترس آنها از چیست و چرا در راه خدا مبارزه نمیکنند و به استقبال شهادت نمیروند. درجامعه مذهبی مثل افغانستان سکوت این اشخاص در مقابل این گونه جنایات معنی تایید دارد و مردم افغانستان نیز به طرف آنها می بینند و فکر میکنند حتما آنها گناه داشته که قتل عام و یا تجاوز جمعی میشوند ورنه ملای ما باید درمقابل اش ایستادگی میکرد.
و تازگیها وزیر صاحب معارف هم خیلی سعی در تطهیر طالبان میکنند. گاهی مدعی میشود که طالبان درمقابل تحصیل دختران موضع میانه گرفته است و گاهی هم جنایت را که سخنگویان طالبان تایید میکند، ایشان رد میکنند. با این طرز برخورد علمای افغانستان و وزیر صاحب توقع داریم طالبان متوجه رفتارشان شوند و بسوی صلح قدم بردارند. ما بجای اینکه اینگونه اعمال را تقبیح کنیم با سکوت خود مهر تایید میگذاریم و نتیجه این میشود که آنها همچنان به اعمال غیر انسانی شان ادامه بدهند.
شنیدن این همه خبرهای ناگوار، واقعا دردناک است. بخصوص وقتی نهادهای مذهبی هیچ واکنشی نشان نمیدهد. انتظار میرفت در چنین مواقعی علمای مذهبی به تقبیح این اعمال بپردازند ولی آنان همیشه برعکس انتظار من و ما عمل میکنند. قتل یک خانواده بشکل جمعی مصداق چه میتواند باشد؟ یا تجاوز جمعی چه حکمی در اسلام میتواند داشته باشد؟ مانده ام این شورای علما که چنین نقش عمده ای را در مورد خبر قران سوزی در کالیفرنیا داشت، حال کجاست؟ چرا یک اعلامیه خشک و خالی هم صادر نمیکند؟ آیا سکوت آنها را به معنی همدستی با طالبان و همدستی با تجاوز گران تعبیر کرد ویا ترس از آنان. شاید دست آنان با طالبان یکی نباشد و اما چرا میترسد. از کی باید بترسد؟
کوچک تر که بودیم همین ها بما می آموختند درمقابل ظلم جهاد بر زن و مرد مسلمان فرض است و جان دادن در راه خدا شهادت است و بهشت برین نصیب آدم میکند. نمیدانم ترس آنها از چیست و چرا در راه خدا مبارزه نمیکنند و به استقبال شهادت نمیروند. درجامعه مذهبی مثل افغانستان سکوت این اشخاص در مقابل این گونه جنایات معنی تایید دارد و مردم افغانستان نیز به طرف آنها می بینند و فکر میکنند حتما آنها گناه داشته که قتل عام و یا تجاوز جمعی میشوند ورنه ملای ما باید درمقابل اش ایستادگی میکرد.
و تازگیها وزیر صاحب معارف هم خیلی سعی در تطهیر طالبان میکنند. گاهی مدعی میشود که طالبان درمقابل تحصیل دختران موضع میانه گرفته است و گاهی هم جنایت را که سخنگویان طالبان تایید میکند، ایشان رد میکنند. با این طرز برخورد علمای افغانستان و وزیر صاحب توقع داریم طالبان متوجه رفتارشان شوند و بسوی صلح قدم بردارند. ما بجای اینکه اینگونه اعمال را تقبیح کنیم با سکوت خود مهر تایید میگذاریم و نتیجه این میشود که آنها همچنان به اعمال غیر انسانی شان ادامه بدهند.
۲ نظر:
وقتی حرف جان و آبروی انسان های بی گناه به خصوص زنان می شود، هیچ عالم دینی حاضر نیست مداخله کند..
ما همه دین را به ترس فروخته ایم.
درود
حرف بجا و بموقعی گفته ای . بدبختانه نه تنها مذهب بل همه حوزه های زندگی دراین ملک مولد خشونت اند. ازهمه بدتر، بخشی عمده ی ازین خشونت ها بنام دین وبرای دین صورت میگیرد.
ارسال یک نظر