میخواستم در مورد روز عاشقان چیزی بنویسم اما دست ام به کیبورد نرفت. شاید عشق واژه ای باشد که خیلی با زندگی ما بیگانه است. محبت چیزی است که سالها مردم کشورم آنرا فراموش کرده اند. آنان کمتر به همدگر مهر میورزند نه اینکه آنان اهل محبت نیستند بلکه بخاطر اینکه روزگار و سیاستمداران بیرحم فرصت محبت کردن را از آنان گرفته اند. خیلی وقتها فکر میکردم آیا براستی عشق وجود دارد؟ محبت چی؟ مهرورزی چی؟ اگر هست پس کجاست؟ چرا مردم به همدگر عشق نمیورزند، چرا از مهر نشانی نیست؟ شاید تعفن کوچه های شهر، صدای گلوله و دود انفجار و انتحار عشق و محبت را با خود برده است.
شهروند-خبرنگاران از وقوع حمله ای در کابل سیتی سنتر خبر میدهند.طالبان اینگونه محبت شانرا ابراز میکند. این والنتاین طالبان است. نمیشه غیر از این از آنها توقع داشت.حالا فهمیدم چرا دست ام به کیبورد نرفته است. ما افغانها عادت کرده ایم به این چیزها. در روز والنتاین هم باید ناخودآگاه منتظر چنین رخدادهای بود. ما به طالبان مهر میورزیم ولی آنها چی؟ ما آنها را به خوب و بد تقسیم میکنیم و به میانه رو و تند رو... ولی آیا آنها هم مارا به بیطرف و متخاصم تقسیم میکنند؟ آیا آنها مارا خوب و بد میکنند؟ برای او محبت معنی دارد؟ ما او را بنام برادر ناراضی یاد میکنیم. براستی او چگونه برادراست؟ از جنس برادری ابوجهل؟ براستی او چگونه برادر است؟
آقای وردک حمله وحشیانه به خانواده برمکی توسط طالبان را رد کرد. خیلی مایلم اینبار موضعگیری آقای وردک را بدانم. آیا بازهم این حمله را منتسب به طالبان نمیداند؟ اعلامیه طالبان را هم خواندم. سقوط دولت آقای کرزی در آن پیش بینی شده است و طالبان خود را همسنگ و هموزن مردم مصر دانسته اند. مردمیکه در جریان تظاهرات وقتی دختر جوانی میگفت: "زنده باد مبارک". با احترام تمام گفتند به او هم حق دهیم تا نظرش را ابراز کند. آیا طالبان هم به مردم افغانستان این فرصت را داده است؟ چگونه خود را با مردم مصر همفکر قیاس میکنند؟ آیا واقعا چند درصد مردم افغانستان طالبان است که اینگونه ادعا میکنند؟ تقریبا یک و نیم دهه است که از ظهور طالبان میگذرد و همیشه با زور به مردم افغانستان سخن گفته است و در جنوب ، شرق ،شمال و مرکزکشور حمام خون راه انداخته است. متعجبم شورای صلح با این وضع چه میخواهد بکند. آنطورکه پیداست، طالبان تمامی روزنه های صلح را بسته است و هیچگونه امیدی صلح وجود ندارد. اینکه حلقاتی در دولت هنوزبه صلح در چنین شرایطی می اندیشند، خود جای تأمل دارد. نکند طالبان در همه جا رخنه کرده اند؟
متاسفم نتوانستم روز عاشقان را تبریک بگویم. چون سالها است فرصت تبریک گفتن و مهر ورزیدن را از ما گرفته اند. ماییم و مجادله برای پس گرفتن آن....
۲ نظر:
خواستم همان روز که خواند نظر بدهم ولی انترنت ام قطع شد.میخواستم بنویسم که برای از بین بردن همین آدمها کارهای زیادی باید صورت بگیرد ولی متاسفانه دولت و شورای صلح عکس آنچه انتظار میرود انجام میدهد. مطمئمنا همه ی کارهای انها طالبان را تشویق میکند تا بخون ریزی ملت ما ادامه دهد.
nothing is there by the name of valentines there in Afghanistan, better not to speak about it.
ارسال یک نظر