در اینکه پایان دیکتاتورها چیزی جزء این نیست، شکی نیست. قذافی شاه شاهان افریقا " لقب خود ساخته خودش" نیز همین سرنوشت را تجربه کرد و آنهم اعدام صحرائی به روش منحصر بفرد مردم خاورمیانه. جنازه آقای قذافی برای چندین روز در مصراته به نمایش عمومی گذاشته شد و مردم برای "سِرک قذافی" صف کشیده بودند تا با او وداع کنند یا هم ببینند آیا براستی این همان سرهنگ است که چهل و دو سال رهبر، پیشوا و همه کارهء آنان بود و سپس به جایی نامعلومی دفن شد. دیروز مصطفی عبدالجلیل ریئس شورای انتقالی لیبی آزادی لیبی را اعلان کرد و همزمان گفت که از این پس چند همسری در لیبی آزاد است، پدیده ایکه در زمان قذافی به استثنای خود و برخی عشایر قوم اش در لیبی ممنوع بود. بقول نازنین سام، شورشیان بعد از ماهها جنگ و خونریزی شایسته این هدیه ء بزرگ بودند و زنان برعکس انقلابهای دگر بهار عربی اینجا سهم کمتر داشتند و برای این باید بهائی بپردازند و سهم زنان از این تحول را آقای جلیل مشخص کرد.
 |
| قذافی در دیدار با وزیر خارجه سابق امریکا( عکس از انترنت) |
ویدیوئی در یوتیوب منتشر شده است که قذافی اسیر را نشان میدهد. در قسمتی از ویدیو یک شورشی سعی دارد با چوبی او را مورد آزار و اذیت جنسی قرار دهد و این درحالیست که همه با صدای بلند الله اکبر میگویند و درپایان هم با فیر چندین گلوله به زندگی قذافی خاتمه میدهند. این درحالیست که اسلام کشته شدن اسیر را جایز نمیداند. (ویدیو صحنه های خشنی دارد و توصیه نمیکنم کسی ببیند.) شاید اگر کسی دگری غیر از قذافی به این شکل کشته میشد، نهادهای حقوق بشری غربیها حالا همه یکصدا آنها را به جنایات جنگی و جنایت علیه بشریت محکوم میکرد ولی در این میان به استثنای یکی دوتا همه ساکت اند و هیچ اعتراض بشکل دستگیری، آزار و حتی قتل قذافی نکردند و حتی آنرا پیامد طبیعی ظلم های دیکتاتور لیبی دانستند. هرچند بقول خواننده وبلاگی قاتلان قذافی تربیت یافتگان کتاب سبز قذافی بودند ولی این به هیچ وجه نمیتواند برخوردهای خشن شورشیان را توجیه کند.
به زیر کشیدن مجسمه های قذافی با مُشت گره کرده و پدیده داشتن بیش از یک همسر خیلی هم ساده بدست نیامد. بیش از سی هزار کشته و ده ها هزار مجروح و ویرانی اکثریت زیربناهای لیبی هزینه ی بود که مردم لیبی برای بدست آوردن آزادی پرداختند. میلیاردها دلار برای بمباردمان نیروهای قذافی هزینه شد تا تمامی تاسیسات دفاعی لیبی را در هم بشکند. حالا معلوم نیست جانشینان قذافی قادر خواهند بود یک حکومت متحد ملی، آزاد و بدون دخالت دستهای بیرونی تشکیل دهند یانه؟ آیا آنها خدمات وسیع و رایگان بهداشتی، مسکن، تعلیم و تربیه و ... دوران قذافی را بمردم ادامه خواهند داد. یا برسم بازار آزاد همه ء خدمات را از میان بر میدارند؟ کلاف سر درگم آینده لیبی بهمان اندازه غیرقابل پیش بینی است که به این سادگیها امید بازگشائی آن نمیرود. بدون شک آقای جلیل و رهبران لیبی روزهای دُشواری را پیشرو خواهند داشت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر