فیصدی افراد باسواد در کشور تاجکستان 98، ازبکستان 97%، ایران 82%، پاکستان 36% و در ترکمنستان این رقم به 98.8 می رسد. بربنیاد این آمار می توان گفت که افغانستان از همسایگان اش فرسنگ ها فاصله دارد و دولت باید راه حل های فوری، کوتاه مدت و میان مدت برای این مشکل جستجو کند. پیش از این دولت افغانستان اعلان کرده بود که نرخ باسوادی در افغانستان به 36 درصد رسیده و تاسال 2015 رقم بیسوادی پنجاه درصد کاهش خواهد یافت.
وزارت معارف افغانستان، پس از اداره ی موقت گامهای نسبتا خوبی را به همکاری سازمان های مثل یونسکو و دانشگاه نبراسکا برداشته است ولی متاسفانه انتظارات را برآورده نکرده است. کارشناسان امور فرهنگی براین باورند که با بودجه فعلی و همکاری موسسات بین اللمی این وزارت می توانست خیلی بهتر از این ها بدرخشد. ولی مواردی وجود دارد که نشان از سوء مدیریت در وزارت دارد.
بطور نمونه وزارت در چند سال اخیر بودجه هنگفتی را در بخش ایجاد نصاب تعلیمی جدید خرج نموده که ثمره اش کتاب های بی کیفیت است که دارای اشتباهات املایی فراوان و ضعف های تکنینکی فراوان است. یکی دگر از برنامه ها هم توسعه بخش سواد آموزی است که در عمل چندان موءثر واقع نشده و خیلی از روستا ها از نعمت آن محروم اند و بعضن هم اگر وجود دارد، با استادان کم سواد اداره می شود.بسته بودن مکاتب بخاطر نبود امنیت چالش دگری است که بر سر راه معارف کشور قرار دارد. فقدان مکاتب در ساحات طالبان نیز نرخ سواد در کشور را پایین می آورد.
توجه به مکاتب یکی از اساسی ترین اصول توسعه است و دولت باید در نوسازی سیستم آموزشی، ارتقای ظرفیت استادان، استفاده از تجارب کشورهای همسایه و جهان اقدام اساسی نماید. با استراتژی فعلی و کارکرد وزارت معارف دشوار است که به برنامه اعلان شده ی خود برسد. باید روش تدریس و سیستم آموزش تغییر همه جانبه نموده و پاسخگوی نیازهای جدید نسل جوان گردد.
۱ نظر:
کاش دولت متوجه اهمیت تعلیم و تربیه میشد برادر. این دولت در فساد غرق است و فکری بحال مردم نمی کند
ارسال یک نظر