شماره اش را میگیرم. چند مرتبه زنگ میخورد. بالاخره گوشی را بر میدارد. سلام می کنم و میگویم بخواطر پاره ی مشوره و رهنمایی زنگ زده ام. میگوید خوب است فردا ساعت نه صبح در دانشگاه در دفتر من می بینیم. تاکید می کنید که حتمن ساعت نه آنجا باشم ورنه ایشان خاهد رفت و میتینگ دگری دارد. میگویم حتمن و خداحافظی می کنم.

ساعت هشت و چهل و پنج دقیقه است و من پیشروی دفتر جنابعالی پرسه می زنم. ساعت نه می شود. بازهم خبری نیست. نه و نیم می شود. ده می شود و بعد سر و کله آقا پیدا می شود. احوالپرسی می کنم و میگویم که از ساعت هشت و نیم تاحالا منتظر بوده ام. میگوید :"یک محصل باید حوصله داشته باشد. یک ساعت که چیزی نیست. محصل قبلی من ساعت ها منتظر من میماند و بالاخره آخر روز می رفت خانه اش. خیلی خوب محصل بود. امروز من خیلی زود آمده ام.شاید برای اصلاح "تز" ساعت ها منتظر بمانی.باید از حالا عادت کنی."

*******

این تکه ی از گفتگوی من با استاد رهنمای من است. هرگز فکر نمی کردم، هندی ها اینهمه نسبت به وقت بی توجه باشند.یک ساعت همیشه تاخیر دارند. پنج دقیق شان معادل نیم ساعت است.قبل از اینکه اینجا بیایم، فکر می کردم هند سایه به سایه چین جلو می رود و شاید آدمهایش هم مدرن تر و با کلاس تر باشند. ولی از وقتی اینجا آمدم فهمیدم که هندوها خیلی از شاخصه های جامعه های پیشرفته را ندارند. فرهنگ شان موازی با اقتصاد و صنعت شان رشد نکرده است. یا بعبارتی شاخصهای انسانی اینجا خیلی پایین است. حتی در افغانستان خیلی وقتها وقت شناسی بعنوان یک ارزش مطرح بود و به آن عمل میشد.
هندی آنقدر وقت نشناس اند که حتی در سطح مقامات عالیرتبه ی دولتی نیز دیده میشود. قراراست به همین زودیها بازیهای کشورهای مشترک المناقع در هند برگزار شود ولی تا هنوز که فقط پنج روز به برگزاری بازیها مانده است. محلات رهایشی و سالن های ورزشی آماده نشده است. رییس کمیته برگزار کننده ی المپیک مشترک المنافع گفته است که اگر قرار است کسی باید جوابگو باشد باید دولت هند باشد نه کمیته ی برگزار کننده. وقتی یک دولت بزرگترین رخداد ورزشی مانند بازیهای کشورهای مشترک المنافع را دست کم بگیرد و نتواند در موقع مقرر آماده نماید،این واقعن جای تاسف عمیق دارد. زیرا هند برای این برگزاری این بازیها مییلیون ها دالر پول گرفته است.
 

خوب این هم از مشکلات کشورهای شرقی و جهان سوم است  و کاری هم نمیشه کرد. باید سوخت و ساخت. من که با استاد رهنمایم طوری تا می کنم که دوره ام ختم شود ولی رییس کمیته ی برگزار کننده بازیهای مشترک المنافع چه خواهد کرد که کاروانهای ورزشی کشورها هنوز در هوتل ها زندگی می کنند و دهکده بازیها هنوز آماده نشده است.