۱۳۹۴ مهر ۲۲, چهارشنبه

حس دلواپسي

جنگ رواني طالبان تا عمق روح شهر نفوذ كرده است. اين روزها نگران ام و نميشه آنرا پنهان كرد. از شهر فرسنگها فاصله دارم ولي اندوه عميقي روح و روان ام را آزار ميدهد. مثل هميشه به انترنت و رسانه ها پناه ميبرم تا شايد خبري مسرت بخشي از كشورم دريافت كنم؛ از كندز، بغلان، غزني، ننگرهار و.. و امادر غزني جنگ جريان دارد و مسئولين همچنان به مردم روحيه ميدهند؛ شاهراه كندهار- كابل همچنان بسته است. اين يعني، وضعيت آنقدر كه مسئولين ميگويند خوب نيست. تعدادي از مكاتب، انستيتوتها و مراكز تحصيلات عالي بسته اند و از محصلين و كارمندان اش خواسته اند كه براي چند روزي، مترصد اوضاع بمانند و بهتر است نيايند. بازار هم وضعيت مناسبي ندارد و همينطور مردم.

شايعه سقوط و جنگهاي فعلي غزني خاطرات تسلط طالبان بر اين شهر را زنده ميكند. تسلط طالبان بر اين شهر زمينه ي سقوط كابل را در آنزمان مهيا ساخت و بعدش هم مظالم طالبان و خلع سلاح عمومي شروع شد تا اينكه مردم دسته دسته از شهر و ولسواليها مهاجرت پيشه كردند. بعضي هم متاسفانه بدست طالبان و مزدوران آنها جان، مال و همه چيز شانرا از دست دادند.

من هم مثل خيليهاي دگر رفتم. كنده پشت را با چشم سر مشاهده كردم، باجگيريهاي مسير راه كندهار تا كويته را و ...
اميدوارم مردم، اردوي ملي و پوليس دگر به آنها امان ندهند تامبادا تاريخ يك بار دگر تكرار شود. مردم در برزخ از بيم و اميد بسر ميبرند و اين نگران ام ميكند. اميدوارم مدافعين افغانستان با وحدت، همدلي و اراده ي استوار طالبان و باداران پشت برده ي اين خيمه شب بازي شوم را شكست دهند و روياي آنها را نقش بر آب سازند.

هیچ نظری موجود نیست: