۱۳۸۹ آذر ۲۴, چهارشنبه

طالب مسلح یا طالب معلم؟


" آنها به ما چراغ سبز نشاندادند نه چراغ سبز"!!!  آصف ننگ سخنگوی وزارت معارف در مصاحبه با تلویزیون طلوع این جمله را مورد طالبان گفت.نمیدانم منظور او از تکرار چراغ سبز چه بود. شاید دومی چراغ قرمز بوده باشد. بهرحال گفته های او درمورد طالبان جای تامل دارد.
( از طالبان که بخواهند تفنگ را به زمین گذاشته و بیایند معلمی کنند استقبال میکنیم.)

جای خوشحالی هست که میشنویم تعداد زیادی مکاتب در ولایت غزنی و سایر ولایات باز میشوند و شروع بکار میکنند. هربحرانی که امروز دامنگیر مردم ما است، درست ریشه در همین بیسوادی مردم ما دارد. اگر مردم ما باسواد و تعلیم یافته میبودند، مطمئناٌ ما این همه مشکل نمیداشتیم. بعضی از نبود کار به اردوی طالبان میپوندند، بعضیها هم از نداشتن اطلاعات کافی در مورد اسلام. اگر دقت میکنیم که گره هردو مشکل در باسواد شدن است. افغانستان امروز  با لشکری از بیکاران روبرو است. دلیل اش اینست که ما کارگر حرفه ای نداریم. آنها سواد ندارند ورنه امروز پاکستانیها، هندیها و بنگالیها در سرتاسر دنیا مشغول بکار اند. چون آنها درس خوانده اند و باسواد.

سربازگیری القاعده در مالیزیا درحد صفر است  و همینطور در دگر کشورهای اسلامی. ولی یمن، افغانستان، بخشی از پاکستان و بعضی از کشورهای آسیای میانه مکان خوبی برای عسکرگیری القاعده و طالبان تبدیل شده اند، زیرا این کشورها تعداد قابل توجهی از بیسوادان را در خود جای داده اند و نیز با فقر دست و پنجه نرم میکنند. خوب شاید بگویید فقر چه ارتباطی با باسواد شدن دارد؟ اتفاقاٌ ارتباط مستقیم دارد. به هر پیمانه ای کشوری نیروی باسواد داشته باشد به همان پیمانه سطح اقتصاد اش بالا است. نمونه خوب اش هم کوریای جنوبی و جاپان اند. آنها با تکیه بر نیروی دانش آموختگان  خود توانستند اقتصاد قوی داشته باشند.

مدارس تعلیمی طالبان
اما فکر میکنید اگر طالب معلم داشته باشیم چه اتفاقی خواهد افتاد؟ اگر اندیشه ی آنها به نسل جوان ما انتقال داده شود، آینده ی انها چگونه خواهد بود؟ به نظر من اصلاٌ جالب نیست که ما یک طالب را به معلمی بگماریم. طالب شخصی است با برداشت افراطی از اسلام، طالب شخصی است که در آنطرف مرز شستشوی مغزی شده است. بنا براین چطور سخنگوی وزارت میگوید که اگر طالب سلاح اش را بزمین بگذارد، میتواند در مکاتب درس بدهد.

معلم پرورش دهنده ی نسل نو افغانستان است، آنها باید کسانی باشند که نسل جدید افغانستان را مطابق به شرایط امروزی و سالم بار بیاورند نه طالب و افراطی. ما تعلیم یافتگان مدارس دیو بندی و فداییان تعلیم یافته ء طالبان را تجربه کرده ایم. دگر بس است.طالبی که دیروز سلاح اش را به مردم افغانستان نشانه رفته مسلماٌ نمیتواند از سواد کافی برخوردار باشد واگر درس خوانده هم باشد همان اساساتی را تدریس خواهد کرد که او را تشویق به گرفتن سلاح کرده است و این به هیچوجه به صلاح نسل آینده ی کشور نیست. باید در این موارد خیلی حساسیت بخرچ داده شود، عبور از آب با پُل خشتی و یا کلوخی در دراز مدت به ضرر افغانستان خواهد بود.

۳ نظر:

حسن گفت...

موضوع خوب را مطرح کردید. طالبان اینبار میخواهند مدرسه ها را انتحارخانه تبدیل کنند.

ناشناس گفت...

آقای پویش محترم. از نوشته ها و نظراتت چنان می فهمم که شما هزاره اید. ولی شما " درد افغان بودن" را با گوشت خود چشیده اید. چیز عجیبی است برای من که یک هزاره چه طور می تواند درد افغان بودن داشته باشد. کمی فکر کن مرد حسابی. شاید درد دیگری داشته باشی. شاید جو گیر شده ای و خیال می کنی که "افغان" استی. یک هزاره که ادعای نویسندگی هم دارد، وقتی خود را "افغان" می خواند، خیلی خنده دار و درد آور است.

جمعه علی گفت...

خیلی خوب است که طالبان از افغانستان خارج شوند. ناتو و اردوی ملی باید آنها را از وطن بیرون کنند.